بررسی نقش مثبت درمانی گروهی ساختاری بر رشد مولفه های مثبت روانی بعد از تروما (ptg ) در گروه بیماران زن مبتلا به سرطان سینه

رشد بعد از تروما شامل تغیرات مثبتی است که در افراد بعد از مواجه با تروما در حین چالش با ان ، رخ می دهد. سرطان به عنوان بیماری مزمن و عاملی که سبب تروما در افراد می شود، درنظر گرفته شده است.این پژوهش به اثر بخشی روش مثبت درمانی گروهی ساختارمند پارک و سلیگمن (نسخه 2 ) 2007 ، بر میزان رشد مولفه های مثبت روانی بعد از تروما (posttraumatic growth ) در بیماران زن مبتلا به سرطان سینه که دوره های شیمی درمانی و رادیوتراپی شان را کامل کردند، پرداخته است . برای انجام پژوهش 11 نفر از میان بیماران سرطان سینه انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه ی ptg ، رشد مولفه های مثبت روانی بعد از تروما ، قبل از برگزاری جلسات گروه درمانی اندازه گیری شد.سپس 8 جلسه مثبت درمانی گروهی ساختارمند در مدت 8 هفته برگزار شد، در پایان دوباره پرسشنامه ی ptgi توسط اعضای گروه تکمیل شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون t برای مقایسه ی میانگین نمونه های همبسته و مستقل استفاده شد. نتایج نشان می دهد که روش مثبت درمانی ساختارمند پارک و سلیگمن در افزایش مولفه های مثبت شرکت کنندگان در4 مولفه ی ( احتمالات جدید ، نقاط قوت شخصی، قدردانی از زندگی و ارتباط با دیگران ) تاثیر مثبتی داشته است و در مولفه ی تغییرات معنوی بدون تاثیر بوده است و متغیرهای تحصیلات و جراحی در نقش متغیرهای تعدیل کننده در اثربخشی روش درمانی موثر بوده است.